Εισαγωγή:Η κνίδωση, εξ ορισμού, είναι μια νόσος που εκδηλώνεται με πομφούς, αγγειοοίδημα ή και τα δύο. Σε ασθενείς με υποτροπιάζον αγγειοοίδημα χωρίς πομφούς, η κνίδωση πρέπει να διακριθεί από το αγγειοοίδημα που μεσολαβείται από την βραδυκινίνη, για παράδειγμα το κληρονομικό αγγειοοίδημα ή το αγγειοοίδημα που επάγεται από αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ΑΜΕΑ).
Περιοχές που καλύπτονται:η κνίδωση διακρίνεται σε οξείες και χρόνιες μορφές. Οι τελευταίες έχουν πολλούς διαφορετικούς υποτύπους που χρειάζονται εν μέρει διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Ωστόσο, όλες οι θεραπευτικές προσεγγίσεις για τη συμπτωματική θεραπεία επικεντρώνονται στη μείωση της αποκοκκίωσης των σιτευτικών κυττάρων και την πρόληψη των επιδράσεών της.
Η γνώμη των εμπειρογνωμόνων: Οι τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν τη χορήγηση μη κατασταλτικών Η1-αντιισταμινικών δεύτερης γενιάς (μκΗΑ), ως θεραπεία πρώτης γραμμής. Αν χρειάζεται, τα μκΗΑ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε υψηλότερες δόσεις (μέχρι τέσσερις φορές την κανονική δόση), και η Ομαλιζουμάμπη, η Μοντελουκάστη ή η Κυκλοσπορίνη Α (όχι σε σειρά προτίμησης) συστήνονται ως επιλογές τρίτης γραμμής. Πολλές εναλλακτικές θεραπείες έχουν αναφερθεί αλλά δεν έχουν δοκιμαστεί σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες. Αυτές περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη δαψόνη, Η2-αντιισταμινικά, αντιπηκτικά και μεθοτρεξάτη. Μερικές θεραπείες δε θα πρέπει πλέον να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες, δεδομένου ότι μελέτες έχουν δείξει την αναποτελεσματικότητά τους ή εξαιτίας ανησυχιών από νέα θέματα ασφαλείας που έχουν προκύψει. Αυτό αφορά κυρίως τη χρήση καταπραϋντικών αντιισταμινικών στην νύχτα, που τροποποιούν τα πρότυπα του ύπνου REM και τις καμπύλες εκμάθησης και έχει αποδειχθεί σε συγκριτικές μελέτες η μη ανωτερότητά τους σε σχέση με τα μη κατασταλτικά αντιισταμινικά.
Pharmacotherapy of chronic spontaneous urticaria.
Έκδοση: Expert Opin Pharmacother. 2013 Dec;14(18):2511-9. doi: 10.1517/14656566.2013.850490 Epub 2013 Nov 6.
Συγγραφέας:
Makris M1, Maurer M, Zuberbier T.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24195758
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου