Ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες…..

Όσα σοφά λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες περί φαρμάκων δεν μπορούν να καλύψουν το γεγονός πως εάν η κυβέρνηση ήθελε να μειώσει την τιμή των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (ΜΗΣΥΦΑ) μπορούσε να το πράξει με μια ανατιμολόγηση  εντός δέκα ημερών. Μάλιστα μια τέτοια ανατιμολόγηση θα είχε δυο πολύ θετικές επιπτώσεις για αυτήν αφ’ ενός το ύψος της μείωσης θα μπορούσε να καθοριστεί στο επιθυμητό ύψος (20 ή 30%) και επιπλέον δεν θα υπήρχε ένα ακόμη μέτωπο για το υπουργείο υγείας εν μέσω της μεγαλύτερης αναμόρφωσης του ΕΣΥ από συστάσεώς του. Αυτό συμβαίνει γιατί, αντίθετα με όλα τα άλλα προϊόντα (πχ βρεφικό γάλα, Βιταμίνες, καλλυντικά, ορθοπεδικά κλπ) που πωλούνται στο φαρμακείο, δυνάμει της ισχύουσας νομοθεσίας, τα φάρμακα συνταγογραφούμενα ή μη θεωρούνται κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου 

τις τιμές τις καθορίζει το κράτος. Μάλιστα δεδομένου ότι τα φάρμακα αποτελούν σημαντικότατο κομμάτι της υγειονομικής φροντίδας, σύμφωνα με το σύνταγμά μας, (που διαφέρει από το Αμερικάνικο, το Ιταλικό κλπ) πρέπει να προσφέρεται ισότιμα σε όλους τους πολίτες της χώρας. Είμαστε λοιπόν τυχεροί και ως προς κάτι τελικά …… έχουμε Σύνταγμα (;) αντίθετα με τους Βρετανούς που δεν έχουν και έτσι είτε βρίσκεστε σε ένα μικρό απομακρυσμένο χωριό είτε στο κέντρο της Αθήνας θα πληρώσετε το ίδιο για ένα Depon κάτι που δεν ισχύει για ένα πιάτο μακαρόνια.

Γιατί όμως υπάρχει τέτοια σπουδή εκ μέρους της κυβέρνησης για τη συγκεκριμένη δράση μολονότι αυτή φέρνει αντιδράσεις και τελικά αντίκειται στο Σύνταγμα; Το ρητορικό ερώτημα επιδέχεται περισσοτέρων από μίας απαντήσεων αλλά λόγω της επιστημονικής μου υπόστασης θα αποφύγω την ανάλυση των διαφορετικών «επιχειρηματικών» παρεμβάσεων και θα επικεντρωθώ σε αυτό που μέσες άκρες ομολόγησε ο υφ. Ανάπτυξης σήμερα το πρωί. Η τρόϊκα και η κυβέρνηση υπολογίζουν ότι με την απελευθέρωση θα αυξηθεί ο τζίρος στη συγκεκριμένη αγορά και μάλιστα με προσδοκώμενο (σύμφωνα με τους Βιομηχάνους) επίπεδο το 400%. Σε απόλυτα νούμερα αυτό σημαίνει ότι από 300εκ σήμερα θα πάμε στο 1,2 δίς. Η περιγραφόμενη «ανάπτυξη» μεθοδεύεται με τρεις τρόπους. Κατ’ αρχήν θα διευρυνθεί η λίστα των ΜΗΣΥΦΑ, στη συνέχεια θα απελευθερωθούν οι τιμές οι οποίες θα φτάσουν στα επίπεδα της Ιταλίας (περίπου κατά 120%) και τέλος τα φάρμακα θα μετατραπούν σε καταναλωτικό προϊόν μέσω της εισόδου τους στα Σούπερ Μάρκετ. Έτσι θα αυξηθεί κατά περίπου 0,5% το ΑΕΠ με το χρέος να πέφτει ανάλογα 0,5% - 1% (αφού υπολογίζεται ως λόγος επί του ΑΕΠ). Η κυβέρνησή μας λοιπόν μας λέει να ενισχύσουμε την πολυφαρμακία και να επιτεθούμε στις τσέπες των ασθενών και τις δουλειές των φαρμακοποιών προκειμένου να έρθει η ανάπτυξη.

Σαν επιστήμονες και σαν πολίτες μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι; Είμαι βαθύτατα προβληματισμένος με δεδομένο ότι παρατηρώ την κυβέρνηση να μας έχει παγιδεύσει σε μια διαπραγμάτευση τύπου «καλός μπάτσος – κακός μπάτσος» η οποία δείχνει να μας οδηγεί σε μονοπάτια αποδοχής κάποιας μεσοβέζικης λύσης, που πάντως θα αποβεί καταστροφική τόσο για την κοινωνία όσο και για τον κλάδο μας. Εμείς πρέπει να ενημερώνουμε τους ασθενείς έναν προς έναν για τα συμβαίνοντα καθότι η όποια δύναμή μας πηγάζει από την ίδια την κοινωνία και τελικά να προσέξουμε την προσεχή ψήφο μας στις όποιες εκλογές γιατί και της κυβέρνησης η δύναμη από την κοινωνία πηγάζει.

A.V